01 kwietnia

01 kwietnia

JEDNOLITOŚĆ SERCA

Ewangelia Mateusza 12:35 – Dobry człowiek wydobywa z dobrego skarbca serca dobre rzeczy, a zły człowiek wydobywa ze złego skarbca złe rzeczy.

EWANGELIA MATEUSZA 12:32-45

Nasz duch jest z całą pewnością częścią naszego serca, ale jak widzimy w 1 Liście Piotra 3:4, jest tylko częścią. Grzech, nieprawość, niewiara itp., pochodzą z serca, ale nie z narodzonego na nowo ducha. List do Hebrajczyków 4:12 sugeruje, że duch i dusza są częścią serca; dlatego Pismo Święte napomina nas, abyśmy wierzyli całym naszym sercem (Dzieje Apostolskie 8:37), żebyśmy mieli szczere serce (List do Kolosan 3:22) i pokazuje nam, że nasze serca mogą posiadać dwa umysły, dwa sposoby myślenia (List Jakuba 4:8).

Chrześcijanie wciąż się zmagają z takimi rzeczami jak pycha czy głupota, które według słów Jezusa pochodzą z serca. Pewne jest to, że nasz narodzony na nowo duch nie jest źródłem tych grzechów. Serce obejmuje więcej, niż tylko naszego ducha.

Słowo „dusza” pochodzi od greckiego słowa „psyche”, które tłumaczy się „serce, życie, umysł i dusza”. Umysł jest dominującą, przewodzącą częścią duszy, za którą idą wola i emocje. Moglibyśmy także opisać duszę jako ukrytą część wszystkich istniejących w niej istot, czy też tego, co większość ludzi nazywa osobowością. Dusza jest centrum uczuć i emocji, zachcianek i pragnień oraz poczucia sensu i świadomości. Dusza może oznaczać także ogół osoby – jej całą istotę lub jaźń, osobę oraz ukrytego człowieka lub wewnętrznego człowieka. Dusza i ciało nie rodzą się na nowo. To duch człowieka staje się zupełnie nowy podczas zbawienia. Tak więc pomimo tego, że każdy wierzący otrzymuje to samo, cudowne, duchowe odrodzenie, widzialne znaki tej wewnętrznej przemiany będą u ludzi różne, zależne od tego, jak bardzo dana osoba odnowiła swój umysł. Zwrot „serce” może dotyczyć całego wewnętrznego człowieka – ducha, duszy lub ich części. Pokój Boży zachowa twoje serce w odpocznieniu w Chrystusie Jezusie. Pozwól Mu na to.