09 grudnia – ZASŁONA JEST ROZERWANA

09 grudnia  

ZASŁONA JEST ROZERWANA

Ewangelia Łukasza 23:45 – I zaćmiło się słońce, a zasłona świątyni rozerwała się przez środek.

EWANGELIA ŁUKASZA 23:45

Zasłona, o której jest tu mowa sięgała od sufitu do podłogi, od ściany do ściany i oddzielała Miejsce Najświętsze od Miejsca Świętego w świątyni. Świątynia Salomona była wysoka na 30 łokci (1 Księga Królewska 6:2), ale zgodnie z tym, co napisał Józef Flawiusz (historyk pierwszego wieku), Herod powiększył jej wysokość do 40 łokci. Dlatego też, w zależności od tego, jakiej używasz miary, aby przeliczyć łokcie na długość mierzoną w stopach (nie ma dokładności w tym, ile wynosiła długość liczona w łokciach przeliczając ją na naszą miarę liczoną w stopach i w calach), ta zasłona miała długość około 60 a 90 stóp- czyli około 18 a 27 metrów.

Ważne jest to, że ta zasłona została rozdarta z góry do dołu (Ewangelia Mateusza 27:51; Ewangelia Marka 15:38). Żaden człowiek nie mógłby  rozedrzeć tej zasłony w taki sposób. To tylko i wyłącznie Bóg rozerwał tę zasłonę. Czas, w którym ta zasłona została rozdarta, odnosi się dokładnie do momentu, w którym umarł Jezus.

List do Hebrajczyków 9:1-9 mówi nam, że zasłona oddzielała Miejsce Najświętsze, gdzie przebywał Bóg, od reszty świątyni, gdzie przebywali ludzie. To podkreślało fakt, że człowiek był oddzielony od Boga przez grzech (Księga Izajasz 59:1-2). Wyłącznie Arcykapłan miał pozwolenie, aby przejść poza tę zasłonę, i mógł to zrobić tylko raz w roku (Księga Wyjścia 30:10; List do Hebrajczyków 9:7). To symbolizowało Jezusa, który w Bożej obecności poświęcił się dla nas.

W chwili, w której umarł Chrystus, zasłona została rozdarta na dwie części, co pokazało, że ofiara została złożona i oddzielenie pomiędzy Bogiem, a człowiekiem już nie istnieje. Jezus rozdarł zasłonę, to znaczy Swoje ciało (List do Hebrajczyków 10:20), na dwie części i otworzył nową drogę do Boga przez Siebie.