12 czerwca
LICZY SIĘ SERCE
Ewangelia Jana 7: 21–24: Wszak Mojżesz dał wam obrzezanie (nie jakoby było od Mojżesza, ale od ojców), a w szabat obrzezujecie człowieka.
EWANGELIA JANA 7:21-24
Przymierze obrzezania zostało dane Abrahamowi w I Księdze Mojżeszowej 17:9–14. W wersecie 14 Pan powiedział, że każdy człowiek, który nie będzie miał znaku przymierza na swoim ciele, ma być zabity. Wpłynęło to na duże znaczenie obrzezania. Paweł zwraca uwagę w Liście do Rzymian 4:3–13, że zanim Abraham został obrzezany to już wcześniej stał się sprawiedliwy przez wiarę. Dzięki wierze Abram dostąpił zbawienia co najmniej 13 lat zanim Pan nakazał mu poddać się obrzezaniu. Żydzi skoncentrowali się na zewnętrznym akcie posłuszeństwa, zamiast na wierze, dzięki której Abraham stał się posłuszny Bogu. Stało się to źródłem niezgody między Jezusem, a ówczesnymi religijnymi liderami. Kładli oni nacisk na wszystkie zewnętrzne działania, które nadał im Bóg, a całkowicie nie zważali na motywy serca. Jezus natomiast wskazywał, iż jeśli osoba oczyści swoje serce, wówczas jej postępowanie także ulegnie zmianie.
Prawda o zbawieniu z wiary została utracona w Judaizmie. Chociaż wielu Żydów uwierzyło w Jezusa jako swojego Zbawiciela, próbowali oni pomieszać wiarę z zachowywaniem przykazań, stanowiących dotychczas wymóg dla otrzymania zbawienia. Nie jest istotne w jakim stanie jest ciało człowieka.
Nie ma także znaczenia, czy ciało jest obrzezane lub święte. W oczach Bożych liczy się to w jakim stanie jest duch człowieka. Dzisiaj akt obrzezania nie jest kwestią sporną, jednak wciąż wiele osób uważa, że to dzięki uczynkom otrzymujemy zbawienie. Takie samo legalistyczne myślenie odnosi się do doktryn związanych z chrztem wodnym, byciem członkiem kościoła oraz innymi dobrymi uczynkami, które jak niektórzy głoszą, są konieczne dla uzyskania zbawienia. Jedynie wiara w miłość Bożą, wyrażona w osobie Jezusa, wymagana jest dla uzyskania sprawiedliwości. W tym kontekście religijne zwyczaje nic nie oznaczają. Liczy się tylko stanie się nowym stworzeniem.
