17 lipca

17 lipca  

SZAFARZE BOŻEJ ŁASKI

Ewangelia Łukasza 12:42 – A Pan odpowiedział: Któż więc jest szafarzem wiernym i roztropnym, którego Pan ustanowi nad swoją służbą, aby we właściwym czasie wydawał jej wyznaczoną żywność?

EWANGELIA ŁUKASZA 12:42

Szafarz jest osobą, której zostało powierzone zarządzanie czyimiś bogactwami albo sprawami. Dobytek, który szafarz kontroluje, nie jest jego własnym i nie ma on swobody, by robić z nim, co chce. On ma wykonać to, czego życzy sobie ten, który uczynił go szafarzem.

Bankier jest szafarzem. Zostały mu powierzone pieniądze innych ludzi. On ma swobodę, by inwestować te pieniądze mądrze, w sposób, który będzie korzystny dla jego deponentów i akcjonariuszy, ale zostałby wysłany do więzienia, jeśli wziąłby wszystkie pieniądze i po prostu wydałby je na siebie. Szafarz jest odpowiedzialny (Ewangelia Łukasza 16:2) wobec kogoś innego za korzystanie z pieniędzy tej osoby. Pieniądze te nie należą do niego, mimo że znajdują się w jego posiadaniu.

Ta przypowieść i inne fragmenty Pisma Świętego (1 List do Koryntian 4: 1; List do Tytusa 1:7; 1 List Piotra 4:10), opisuje każdego wierzącego jako szafarza Bożej łaski. Bogactwo, talenty i zdolności, które posiadamy, a także objawienie Bożej miłości, które już nam zostały podarowane, nie są nasze własne, abyśmy robili z nimi, co nam się podoba. Otrzymaliśmy te rzeczy od Boga i dlatego jesteśmy odpowiedzialni przed Nim za ich użytkowanie lub też nadużycia tych darów. Pamiętanie o tym jest niezbędne do wypełnienia naszego zobowiązania wobec Boga jako szafarzy Bożej ,,różnorakiej łaski”.