18 października – ZAWRÓĆ DO BOGA

18 października  

ZAWRÓĆ DO BOGA

Ewangelia Łukasza 22:32 –  Lecz ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty zaś, gdy się nawrócisz, utwierdzaj swoich braci.

EWANGELIA ŁUKASZA 22:32

Koncepcja „nawrócenia” wspomniana jest w Piśmie Świętym co najmniej czternaście razy.  Jej podstawowe znaczenie oznacza zwrócenie się lub zawrócenie do Boga.  Zawarte jest w niej odwrócenie się od grzechu i zwrócenie się ku Bogu. Opamiętanie się i złożenie wiary w Bogu to synonimy nawrócenia.

Podstawa teologiczna nawrócenia znajduje się w prawdzie o „zapłacie”.

Pomimo tego, że człowiek uwikłał się w grzech, prawda o zapłacie trwa. Kiedy ludzie zawracają do Boga w opamiętaniu się (w pokucie) i w wierze, efekty zapłaty – pojednanie i przebaczenie – działają.

Apostoł Paweł w taki sposób wyraził akt nawrócenia: „nawróciliście się od bożków do Boga, aby służyć żywemu i prawdziwemu Bogu” (1 List do Tesaloniczan 1:9). Wyraził go także, mówiąc: „Dla otworzenia ich oczu, aby odwrócić ich od ciemności do światła, od mocy szatana do Boga, aby otrzymali przebaczenie grzechów i dziedzictwo między uświęconymi przez wiarę we mnie” – chodzi o Jezusa (Dzieje Apostolskie 26:18).

Jezus poinstruował Piotra, aby wrócił do służby, kiedy się opamięta ze swojego wyparcia. Gdyby Jezus nie dał Piotrowi tego nakazu, wielu ludzi miałoby wątpliwości czy Piotr powinien być na przywódczej pozycji. Z całą pewnością sam Piotr musiał wątpić, że się do tego nadaje. Po Swoim zmartwychwstaniu Pan ponownie, aż trzykrotnie, napomniał Piotra, aby Mu służył usługując Jego owcom.

W kontekście Ewangelii Łukasza 22 Piotr zachwiał się w wierze i zaparł się Pana, ale nie odrzucił Go. Jezus wezwał Piotra do tego, by kiedy ponownie do Niego wróci (nawrócenie), wzmacniał braci.