20 września 

NIEBO

Ewangelia Marka 12:25 – Gdy bowiem zmartwychwstaną, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić, ale będą jak aniołowie w niebie.

EWANGELIA MARKA 12:25

Słowo „niebo” pochodzi z greckiego słowa znaczącego „niebo jako mieszkanie Boga”; w konsekwencji oznacza „szczęście; moc; wieczność”.

Paweł wspomina bycie pochwyconym do „trzeciego nieba” w 2 Liście do Koryntian 12:2. Skoro „trzecie niebo” istnieje, to musi również istnieć pierwsze i drugie niebo. Pierwsze jest prawdopodobnie niebem atmosferycznym; drugie, miejscem przebywania nadnaturalnych istot anielskich, a trzecie miejscem, gdzie mieszka Bóg.

Bóg teraz mieszka w sercach Jego ludzi, ale również siedzi na Swoim tronie w niebie. Zapewnienie Pana o tym, że zamieszka w nas i o tym, że nigdy nas nie zostawi ani nie porzuci, musi zostać potraktowane jako wskazówka mówiąca o Jego wielkiej miłości do nas. Niebo posiada prawdziwą świątynię, która jest odwzorowana w przybytku Starego Testamentu. Święci, którzy umrą, idą od razu do nieba, do Bożej obecności.

Paweł miał wizję nieba, która sprawiła, że pragnął, aby się tam znaleźć. Większość ludzi z egoistycznych powodów trzyma się swojego fizycznego życia. Tylko kiedy oddamy nasze życie (umierając dla samych siebie i żyjąc dla Chrystusa oraz innych), wtedy odkryjemy, czym jest prawdziwe życie. Gdybyśmy naprawdę pomyśleli o tym, czego Słowo Boże uczy nas o naszym życiu w Chrystusie, wszyscy myślelibyśmy tak samo, jak Paweł. Rzeczy przygotowane dla nas są tak wspaniałe, że nie możemy ich zupełnie pojąć naszymi ograniczonymi umysłami. Powinniśmy bardziej cenić nasze wieczne życie, a to tymczasowe cenić znacznie mniej. To rozwiązałoby wiele problemów i usunęłoby wiele smutku.

  19 września

MOC ZMARTWYCHWSTANIA

Ewangelia Mateusza 22:23 – Tego dnia przyszli do niego saduceusze, którzy mówią, że nie ma zmartwychwstania, i pytali go (…)

EWANGELIA MATEUSZA 22:23

Greckie słowo użyte tutaj jako „zmartwychwstanie” oznacza „wstawać albo powstawać”. Zmartwychwstanie jest głównym tematem nauczania Nowego Testamentu. Z trzynastu kazań w Dziejach Apostolskich, aż jedenaście akcentuje albo wspomina zmartwychwstanie.

Człowiek składa się z trzech części – ducha, duszy i ciała (1 List do Tesaloniczan 5:23). Ciało jest śmiertelne, podczas gdy duch i dusza są nieśmiertelne. W momencie śmierci, ciało ludzkie przechodzi przez proces rozkładu i wraca do pierwotnych pierwiastków.

Podczas zmartwychwstania, ludzka dusza i duch zmarłęgo są wezwane z nieba bądź piekła. Materialne pierwiastki ciała są wzbudzone, ponownie zebrane i zjednoczone z duchem i duszą. W ten sposób mamy pełną osobowość zrekonstruowanej osoby. Każdy zostanie wskrzeszony – jedni do życia, a inni na potępienie.

Nadzieją wierzącego jest wskrzeszenie do życia. Powiedziano, że naturalne, ziemskie, naziemne, skażone, słabe, śmiertelne, nikczemne ciało będzie wzbudzone, przemienione i ukształtowane jako duchowe, niebiańskie, nadziemskie, nieskazitelne, wspaniałe, potężne i nieśmiertelne. To będzie realizacja wszystkiego, co zostało wykupione dla nas przez Chrystusa.

W 1 Liście do Koryntian 15:12-17 Paweł powiedział, że jeśli nie ma zmartwychwstania, wtedy nasza wiara jest daremna, a my nadal tkwimy w naszych grzechach. To zmartwychwstałe życie Jezusa przynosi nam duchowe życie i wskrzeszenie ciała, które wnosi odnowienie fizyczne i rekonstruuje nas na obraz samego Boga. Przemiana ze stanu fizycznego w nasze uwielbione ciała będzie ogromną różnicą, ale moc Boga dokona tego z łatwością. Jeśli Pan może wykonać taki cud, to z pewnością może uzdrowić nasze ciała i uwolnić nas z innych zniewoleń.

  18 września

NASZE ŻYCIE NALEŻY DO BOGA

Ewangelia Mateusza 22:20-21: A on ich zapytał: Czyj to wizerunek i napis? Odpowiedzieli mu: Cesarza. Wtedy powiedział im: Oddajcie więc cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga.

EWANGELIA MATEUSZA 22:20-22

Wizerunek na denarze, jedynej srebrnej monecie przyjmowanej jako cesarski podatek, prawdopodobnie przedstawiał Cesarza Tyberiusza (panowanie A.D. 14-37). Napis na monecie brzmiał „Cesarz Tyberiusz Augustus, Syn Boskiego Augustusa”, a na odwrocie znajdował się napis „Naczelny kapłan”. Napis ogłaszał boskość imperatora, dawał prawo do bycia uwielbianym.

Wielokrotnie Żydzi próbowali oskarżyć Jezusa w kwestiach opartych o sprawy religijne, ale zawsze ponosili porażkę. Teraz chcieli podejść Go odnośnie płacenia podatków w nadziei, że Jego odpowiedź będzie okazją do oskarżenia Go przed Piłatem.

Ci faryzeusze i herodianie zakładali, że każda odpowiedź, jakiej udzieliłby Jezus, będzie niewłaściwa. Jeśli potwierdzi rzymskie podatki, wtedy straci popularność wśród tłumów. Jeśli wypowie się przeciwko rządowi rzymskiemu, wtedy Żydzi przekażą Go rządowi rzymskiemu i Piłat Go skaże. Wyglądało na to, że złapali Jezusa w pułapkę. Jednak Jezus odpowiedział z taką mądrością, że faryzeusze i herodianie zostali złapani we własną pułapkę i wyszli na głupców.

Jezus ogłosił: „Płaćcie w naturze (oddajcie) cesarzowi to, co należy do cesarza, a Bogu to, co należy do Boga” (Ewangelia Marka 12:17). Ludzie zostali uczynieni na Boży obraz, więc musimy oddać Bogu to, co należy do Boga (nasze życie) a cesarzowi to, co należy do cesarza (jego pieniądze i inne korzyści należące mu się z jego rządów).

17 września  

NASZA SPRAWIEDLIWOŚĆ JEST W CHRYSTUSIE

Ewangelia Mateusza 22:11 – A gdy król wszedł, aby zobaczyć gości, ujrzał tam człowieka, który nie był ubrany w strój weselny.

EWANGELIA MATEUSZA 22:8-14

Zwyczajem tamtych czasów było to, że gospodarz zapewniał swoim gościom stroje weselne na czas wesela. Kiedy goście byli przyprowadzani prosto z ulicy, odmówienie założenia stroju weselnego było największą zniewagą. Strój weselny mówi o sprawiedliwości Chrystusa, którą Bóg łaskawie zapewnił tym, którzy przyjęli zaproszenie do Królestwa. On musi być założony przez wszystkich, dobrych i złych (Ewangelia Mateusza 22:10).

Właściwej pozycji przed Bogiem nie osiągniesz przez przestrzeganie Prawa, ale w pokornym zaufaniu osobie i dziełu Jezusa Chrystusa. Nikt, kto ufa swojej własnej sprawiedliwości, nie może mieć korzyści ze sprawiedliwości Chrystusowej. Sprawiedliwość, która daje człowiekowi relację z Bogiem, jest SPRAWIEDLIWOŚCIĄ BOGA i przychodzi za darmo, poprzez wiarę w Jezusa Chrystusa.

Sposobem, w jaki zyskujemy tę sprawiedliwość, jest wiara w to, co Chrystus dla nas zrobił. Kiedy umieszczamy naszą wiarę w Chrystusie, wtedy sprawiedliwość, jaką Chrystus zdobył Swoją wiarą, staje się nasza.

Poprzez wiarę w Jezusa, możemy przyjąć sprawiedliwość samego Boga jako dar. Boża sprawiedliwość jest nieskończenie większa jakościowo i ilościowo niż żałosna ludzka sprawiedliwość. Nikt nigdy nie będzie usprawiedliwiony w Bożych oczach w oparciu o swoją własną sprawiedliwość, która przychodzi przez czyny świętości.  Musisz mieć Bożą sprawiedliwość, która przychodzi tylko przez wiarę w Pana Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela. Paweł powiedział w Liście do Filipian 3:9 – „I znaleźć się w nim, nie mając własnej sprawiedliwości, tej, która jest z Prawa, ale tę, która jest przez wiarę Chrystusa, to jest sprawiedliwość z Boga przez wiarę”. To jest „sprawiedliwość Boża”.

16 września 

SPRAWIEDLIWOŚĆ POLEGA NA BOGU, NIE NA SOBIE

Ewangelia Mateusza 21:28-30: Jak wam się wydaje? Pewien człowiek miał dwóch synów. Podszedł do pierwszego i powiedział: Synu, idź, pracuj dziś w mojej winnicy. Ale on odpowiedział: Nie chcę. Lecz potem odczuł żal i poszedł. Podszedł do drugiego i powiedział to samo. On zaś odpowiedział: Idę, panie. Ale nie poszedł.

EWANGELIA MATEUSZA 21:23-24; EWANGELIA MARKA 11:27-33;

EWANGELIA ŁUKASZA 20:1-9

Ta przypowieść została dana jako odpowiedź przywódcom religijnym, którzy odrzucali autorytet Jezusa. Poprzez tę przypowieść Jezus pokazał Boże odrzucenie Żydów w odpowiedzi na ich odrzucenie Jego Syna. Jezus pokazuje, że ci, którzy wykonują Bożą wolę są tak naprawdę tymi, którzy inwestują w Boży autorytet.

Ci liderzy posiadali pewną formę pobożności, tak jak ten drugi syn, ale nie wykonywali Bożej woli. Poborcy podatkowi i prostytutki nie mieli żadnej formy pobożności, ale kiedy zostali skonfrontowani z głoszeniem Jana, wielu z nich opamiętało się i zaczęło wykonywać wolę Bożą, tak jak pierwszy syn z tej opowieści.

Ci religijni Żydzi, którzy siedzieli na miejscu Mojżesza, poprzez swoją hipokryzję i twarde serca, sami się zdyskwalifikowali z pozycji bycia reprezentantami Boga tutaj na ziemi. Nawet poborcy podatkowi i prostytutki, którzy opamiętali się po głoszeniu Jana, byli przed nimi. Nie ma częstszego grzechu wśród religijnych ludzi niż własna sprawiedliwość; to czczenie Pana ustami, kiedy serce jest daleko od Niego.

Grzesznicy wchodzili do Królestwa Bożego przed najbardziej religijnymi Żydami, ponieważ oni wiedzieli, że są grzesznikami i uwierzyli w Zbawiciela. Jedną z najbardziej śmiercionośnych rzeczy w religijnej własnej sprawiedliwości jest zwiedzenie, że będziemy zbawieni ze względu na nasze dobre uczynki. Nie możemy zbawić sami siebie, niezależnie od tego jak dobrze postępujemy. Kto chciałby być najlepszym grzesznikiem, który znalazł się w piekle?

15 września  

WIARA JEST MIĘŚNIEM

Ewangelia Mateusza 21:26 – Jeśli zaś powiemy, że od ludzi – boimy się tłumu, bo wszyscy uważają Jana za proroka.

EWANGELIA MATEUSZA 21:23-27

Księga Przypowieści 29:25 mówi, że „Strach przed człowiekiem zastawia sidła, ale kto ufa Panu, będzie bezpieczny”. Faryzeusze szukali sposobu, aby złapać Jezusa za słowo, ale nie mogli, ponieważ On był bezpieczny bo ufał Panu. Jezusowi było łatwo „odwrócić sytuację” i złapać ich w sidła, ponieważ oni bali się ludzi (Ewangelia Jana 5:44).

Jezus już wcześniej pokazał, że ich uczynki były wykonywane tylko po to, by ludzie je widzieli (Ewangelia Mateusza 6:5). Oni nie chcieli tak naprawdę podobać się Bogu, ale wykonywali swoje religijne uczynki dla ludzkiej chwały. Zupełnie daremne jest, aby ktoś, kto jest związany strachem przed ludźmi, próbował zastraszyć człowieka, którego zaufanie jest złożone całkowicie w Bogu.

Kiedy Dawid walczył z Goliatem (1 Księga Samuela 17), wszyscy drwili z niego, ponieważ wierzył, że może zwyciężyć. Goliat był olbrzymem, a on był tylko małym chłopcem. Ale w swojej obronie Dawid powiedział coś bardzo ważnego. W 1 Księdze Samuela 17:34-37 Dawid pokazuje, że to nie jest jego pierwszy raz, kiedy polega na Bogu w kwestii zwycięstwa przeciwko czemuś większemu niż on sam. On już zabił lwa i niedźwiedzia gołymi rękami. On WIEDZIAŁ, że z Bożą pomocą może pokonać Goliata. Wiara musi zostać wyrobiona tak, jak mięsień. Ci, którzy czekają z treningiem na dzień pojedynku, przegrają. To nie działa w ten sposób ani naturalnie ani duchowo.

O co chodzi w życiu? Jaki jest cel czyjejś egzystencji? Co trzeba zdobyć w życiu? Po co ludzie żyją? Kiedy powiemy „ten i ten” jest moim życiem, mamy na myśli, że cała nasza uwaga, nasze skupienie, cel naszego życia, jest skierowany na i obraca się wokół tej osoby. W podobny sposób musimy być zupełnie pochłonięci Chrystusem i Jego życiem. Prawdziwe życie można znaleźć tylko w Chrystusie. Nie ma go w prestiżu, fortunie, sławie czy dobrach, ale tylko w jednym, który jest życiem – Jezusie Chrystusie.

14 września  

WYBACZANIE INNYM JEST DLA NASZEJ KORZYŚCI

Ewangelia Marka 11:25 – A gdy stoicie, modląc się, przebaczcie, jeśli macie coś przeciwko komuś, aby i wasz Ojciec, który jest w niebie, przebaczył wam wasze przewinienia.

EWANGELIA MATEUSZA 21:20-22; EWANGELIA MARKA 11:20-26

Tak, jak istnieją warunki w kwestii wiary i przyjmowania, tak samo istnieją ograniczenia dotyczące przyjmowania odpowiedzi na modlitwę. Nieprzebaczenie w naszych sercach powstrzyma nasze modlitwy przed odpowiedzią.

Powinniśmy przebaczać innym tak szybko, jak krótko trwa podjęcie decyzji o modlitwie. Greckie słowo „kiedy” oznacza „kiedykolwiek, jak tylko, kiedy”. Kiedy stoimy modląc się, musimy przebaczyć, jeśli mamy cokolwiek („najmniejsza część; w ogóle”) przeciwko komuś.

Kiedy jesteśmy zgorszeni albo zranieni, zwykle czujemy się usprawiedliwieni żywiąc urazę.

Prawo Starego Testamentu wyraża to, mówiąc: „Oko za oko, ząb za ząb” (Księga Wyjścia 21:23-25). Dopóki przewinienie nie było spłacone, nie czuliśmy się wolni do wybaczenia. Jednak Bóg rozwiązał kwestię ludzkich przewinień przez umieszczenie grzechu na doskonałym Zbawicielu, który został osądzony w miejsce każdego grzesznika który kiedykolwiek istniał. Wymaganie, żeby inni zasłużyli na nasze przebaczenie, nie jest w stylu Chrystusa. Jezus umarł za każdy ludzki grzech, roztaczając przebaczenie na nas, kiedy jeszcze byliśmy grzesznikami, i my powinniśmy postąpić tak samo.

Wątpliwe jest, że osoba, która odmawia przebaczenia, sama doświadczyła przebaczenia. To jest podobne do sługi, o którym mówił Jezus w Ewangelii Mateusza 18:23-25. Przebaczono mu dług ponad 3 000 000 000 dolarów, a jednak on odmówił przebaczenia swojemu współsłudze, który był mu dłużny 3 000 dolarów. Przebaczenie, które przyjęliśmy od Pana, jest nieskończenie większe niż jakiekolwiek przebaczenie, o które kiedykolwiek zostaniemy poproszeni. Darmo wybaczaj, jak i tobie przebaczono.

13 września  

WALKA ODBYWA SIĘ W UMYŚLE

Ewangelia Mateusza 21:21 – Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę i nie zwątpicie, nie tylko to, co się stało z drzewem figowym, uczynicie, ale jeśli i tej górze powiecie: Podnieś się i rzuć się do morza, stanie się tak.

EWANGELIA MATEUSZA 21:21

Jezus postawił sprawę jasno, że mamy wierzyć i nie wątpić. Każdy wierzący ma wiarę, ale większość wierzących ma także obfitość zwątpienia, która niweluje ich wiarę. Zwycięstwo przychodzi tylko wtedy, kiedy oczyszczamy naszą wiarę i tylko wierzymy.

Każdy chrześcijanin jest na wojnie. Istnieje ciągły opór przeciwko Szatanowi i jego królestwu, w którym nie ma „przepustek” czy „zwolnień z służby”. Nasz przeciwnik krąży jak ryczący lew, szukając kogo mógłby pożreć (1 List Piotra 5:8). Ci, którzy przeciwstawią się diabłu, zobaczą, jak on ucieka (List Jakuba 4:7). Jedynymi, których Szatan pożera, są ci, którzy nie walczą aktywnie przeciwko niemu.

Umysł jest polem walki, gdzie myśli i argumenty, które są sprzeczne z Bożym Słowem, muszą być zniewolone i poddane Chrystusowi, naszemu Dowódcy.

Tak, jak wrodzy żołnierze są pojmani na wojnie, tak zbuntowane myśli muszą zostać zniewolone i poddane Chrystusowi. Nasza bitwa przeciwko diabłu ma miejsce dokładnie pomiędzy naszymi uszami. Duchowa broń, która została nam dana, jest zaprojektowana w konkretnym celu, aby brać w niewolę KAŻDĄ myśl i czynić ją posłuszną Chrystusowi. Utrzymywanie naszego umysłu w zupełnym skupieniu na Panu jest osiągalnym celem!

Ta broń, którą mamy, jest po to, abyśmy obalali dwie rzeczy: wyobrażenia i każdą wyniosłość, która się podnosi przeciwko poznaniu Boga. Oba te obszary dotyczą umysłu. Skupiaj się na tym, co dobre w każdej dziedzinie swojego życia. Porażka w rozpoznawaniu Bożych błogosławieństw w codziennym życiu powoduje troski i zamartwianie się. Zauważanie Bożej ręki (w nawet najmniejszych rzeczach) wywoła pokój i będzie skupiać nasze serca i umysły na podążaniu za Panem.

12 września  

UCZYNKI NIE ZBAWIĄ

Ewangelia Marka 11:16 – Nie pozwolił też, żeby ktoś jakiekolwiek naczynie przeniósł przez świątynię.

EWANGELIA MARKA 11:16

Tylko Marek zwraca uwagę na to, że Jezus nie pozwolił nikomu przenieść żadnego naczynia przez świątynię. Marek nie podał żadnego wyjaśnienia, dlaczego Jezus na to nie pozwolił. Prawdopodobnie Jezus chciał, aby dom Jego Ojca był w całości przeznaczony na modlitwę i służbę Bogu. Poza tym, tak jak z Szabatem, praca symbolizuje nasz własny wysiłek, a nasz własny wysiłek zawsze będzie wybrakowany w stosunku do Bożych wymagań dotyczących zbawienia. W związku z tym, wszystko co przypominało pracę, było niewłaściwe w domu Bożym.

Czym są „uczynki Prawa”? Wszelka zasada, nakaz czy prawo, którego dana osoba przestrzega, próbując pozyskać właściwą pozycję przed Bogiem, jest „uczynkiem Prawa”. Ujmując to inaczej, „uczynki Prawa” są sprawiedliwością wygenerowaną przez kogoś, sprawiedliwością należącą do kogoś, oferowaną Bogu jako sposób na osiągnięcie Bożego standardu, żeby zostać przez Niego zaakceptowanym.

Trzeba mieć radykalne objawienie Ewangelii łaski, żeby porzucić wiarę w uczynki Prawa. Bożym standardem sprawiedliwości jest tylko SPRAWIEDLIWOŚĆ BOŻA. Bóg zaplanował zbawienie w taki sposób, żeby wyeliminować wszelką ludzką chlubę. Gdyby zbawienie było możliwe po części bądź całkowicie przez uczynki, wtedy człowiek mógłby się chwalić. Ale łaska i wiara zupełnie eliminują ludzkie chełpienie się. Wiara względem Boga i tego, co On zrobił przez Chrystusa Jezusa, jest jedynym sposobem na przyjęcie Jego darmowego daru zbawienia. Zbawienie z łaski przynosi chwałę Bogu. Gdybyśmy mogli po części bądź całkowicie zbawić sami siebie, moglibyśmy przypisać zasługi sobie. Ale nie w tym rzecz. Cała chwała należy się Bogu.

11 września  

SŁOWO WYDAJE OWOC

Ewangelia Mateusza 21:14 – Wtedy ślepi i chromi podeszli do niego w świątyni, a on ich uzdrowił.

EWANGELIA MATEUSZA 21:12-14

Kiedy my, którzy jesteśmy świątynią Pana, jesteśmy zajęci troskami tego życia, potrzeby innych nie są zaspokojone. Jednak, kiedy jesteśmy oczyszczeni (Ewangelia Jana 15:3), wtedy Pan może wykonać Swoją służbę przez nas.

Jezus powiedział nam, żebyśmy się nie obawiali i nie martwili się o zaspokojenie naszych materialnych potrzeb. Niemożliwe byłoby to, żebyśmy nigdy nie myśleli o naszych fizycznych potrzebach; nawet Jezus pomyślał o potrzebie posiadania pieniędzy na zapłacenie podatku. Po prostu nie mamy zajmować się myśleniem o bogactwach albo spędzaniem czasu na martwieniu się o nasze potrzeby. Wszystko, czego potrzebujemy będzie nam dodane, kiedy w pierwszej kolejności będziemy szukać Królestwa Bożego.

Prosperowanie może być niszczące dla Ciała Chrystusa. Bóg chce błogosławić Swoje dzieci dobrami, ale zaabsorbowanie naszymi sprawami zagłuszy Słowo Boże i uczyni je bezowocnym. Jeśli podążamy za Bożym wzorem na prosperowanie, który znajdujemy w Ewangelii Marka 6:19-34, wtedy Słowo Boże przyniesie owoc, a my również będziemy cieszyć się fizycznymi błogosławieństwami w tym życiu.

Są ludzie, którzy przyjęli Słowo Boże i oddali się mu do tego stopnia, że pozostają wierni podczas prześladowania, ale z powodu zajmowania się sprawami życia, Słowo Boże zasiane w ich sercach jest zagłuszone i nie wydaje owocu. Tak samo, jak chwasty w ogrodzie skradną wartości odżywcze i zagłodzą roślinę, tak przyjemności życia, jeśli pozwolimy im zdominować nasze myślenie, zatrzymają Słowo Boże przed wydaniem owocu.

Bycie owocnym chrześcijaninem wymaga czasu, wysiłku i gorliwości. Szybciej i łatwiej wyhodować chwasty, niż wyhodować pomidory czy kukurydzę. Pozwól Słowu Bożemu przynieść w tobie owoc.