17 listopada 

NASZE ŻYCIE NIE NALEŻY DO NAS

Ewangelia Łukasza 22:49 – A ci, którzy przy nim byli, widząc, na co się zanosi, zapytali go: Panie, czy mamy uderzyć mieczem?

EWANGELIA ŁUKASZA 22:49

Panowanie Jezusa jest jednym z centralnych wątków Pisma Świętego. Wyraźnie widać, że słowo „Pan” w odniesieniu do Jezusa jest często równoznaczne z Bożym imieniem „Jahwe” lub „Jehowa”. Uznanie Jezusa Panem to uznanie Jego boskości (Ewangelia Jana 20:28).

Oddanie panowania nad naszym życiem Jezusowi oznacza uznanie, że On ma prawo panować w naszym życiu jako Stwórca (Ewangelia Jana 1:3) i Odkupiciel.

„Drogo bowiem zostaliście kupieni. Wysławiajcie więc Boga w waszym ciele i w waszym duchu, które należą do Boga” (1 List do Koryntian 6:20).

Jedną z najbardziej szkodliwych postaw w naszych czasach jest wywyższanie się ponad innych. Prawa osobowe są promowane kosztem innych praw. To nie jest dobre dla społeczeństwa i z pewnością Bóg oczekuje, że Jego Ciało nie będzie tak postępowało.

Jako chrześcijanie musimy rozwinąć w sobie nieustanną świadomość, że nasze życie nie należy do nas. Nie mamy wolności do tego, żeby robić to, co się nam podoba. Powinniśmy składać Bogu swoje ciała jako żywą ofiarę, rozpoznając, że jest to nasza rozsądna powinność względem Tego, który za nas oddał Swoje życie (List do Rzymian 12:1).

Panowanie Jezusa powinno być decydującym czynnikiem w każdym przedsięwzięciu chrześcijanina (List do Rzymian 14:7-10). Każda myśl i każda czynność powinna zostać poddana testowi: „Czy mój Pan, Jezus, chciałby żebym to zrobił lub o tym rozmyślał?”. Jeśli odpowiedzią nie jest definitywne „tak”, to nie powinniśmy tego robić. „Wszystko bowiem, co nie jest z wiary, jest grzechem” (List do Rzymian 14:23).