12 sierpnia  

WESTCHNIENIE W DUCHU

Ewangelia Jana 11:33 – Kiedy Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy z nią przyszli, westchnął w duchu i wzburzył się [KJV].

EWANGELIA JANA 11:33

Greckie słowo przetłumaczone tutaj jako „westchnął” pokazuje, że Jezus został głęboko poruszony, ale nie koniecznie poprzez smutek. To było bardziej gniewne westchnienie wynikające ze złości na Szatana, który był sprawcą całego smutku, który Jezus oglądał wokół siebie. Jezus przyszedł, aby „zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła” (List do Hebrajczyków 2:14) i był zasmucony widokiem bólu, jaki wywołał Jego wróg w tych, których On kochał.

To Duch Święty dokonuje w nas takiego westchnienia. W ten sposób Duch Święty nie tylko okazuje nam sympatię, ale także walczy za nas, kiedy nie wiemy, jak się modlić. W tym przypadku Duch Święty toczył walkę przez Jezusa przeciw śmierci i zwątpieniu obecnych tam ludzi, które zatrzymałyby Łazarza w grobie.

Każdemu, w kim mieszka Duch Święty, albo się to przydarzyło, albo się to przydarzy. Wzdychanie Ducha Świętego to nie tylko żal, ale pomruk gniewu i sprzeciw przeciwko szatańskim zasadzkom w naszym życiu. Wielu chrześcijan tego nie rozpoznaje, ponieważ myślą oni, że to tylko ich smutek wynikający z myślenia o jakiejś sytuacji. Ale to Duch Święty, który pragnie wstawiać się razem z nami przeciwko naszym problemom.

Chociaż takiego westchnienia nie da się wysłowić, możesz je rozpoznać i ludzie często reagują na nie głośnym rykiem lub innymi zewnętrznymi objawami. To doprowadziło do religijnych doktryn i niebiblijnych tradycji, które są dla wielu gorszące. Nie ma nic złego w tym, że reagujemy na wewnętrzne działanie Ducha Świętego, dopóki nie mylimy naszych reakcji z samym działaniem Ducha Świętego. Tego wstawiennictwa nie da się wysłowić. Podróbki wyprodukowane przez religię tylko pokazują, że to musi być prawdziwe. Prawdziwe wzdychanie w Duchu jest bezcenne.