11 grudnia 

CHRYSTUS ŻYJE W NAS

Ewangelia Jana 19:30 – A gdy Jezus skosztował octu, powiedział: Wykonało się. I schyliwszy głowę, oddał ducha.

EWANGELIA JANA 19:30

Kiedy Jezus zawołał: „wykonało się”, nie chodziło o to, że cały plan zbawienia został zakończony. On jeszcze musiał zstąpić w niższe części ziemi i wyprowadzić stamtąd jeńców (List do Efezjan 4:8-9), jak również powstać z grobu i wstąpić do Ojca, aby się za nami wstawić (List do Hebrajczyków 7:25).

Paweł wyjaśnia to bardzo jasno w 1 Liście do Koryntian 15:14 i 17 i mówi, że gdyby Jezus nie zmartwychwstał, wówczas nasza wiara byłaby daremna i dalej bylibyśmy w naszych grzechach.

Dlaczego zmartwychwstanie jest takie ważne? Zmartwychwstanie Jezusa czyni chrześcijaństwo innym od pozostałych religii dlatego, że mamy do czynienia z prawdziwą, żywą osobą, a nie tylko z zasadami. Chrześcijaństwo jest relacją z prawdziwą osobą, która jest żywa.

Wybaczenia grzechów nie można także uzyskać z powodu doktryny, ale poprzez samego Chrystusa. Gdyby Jezus nie zmartwychwstał, nie mógłby dać nam zbawienia. Jednakże On zmartwychwstał i będzie żył zawsze, aby się za nami wstawiać (List do Hebrajczyków 7:25).

Chrystus żyjący w nas daje nam moc, aby żyć zwycięsko. Gdyby nie było zmartwychwstania, nie byłoby mocy.

Życie zmartwychwstałego Jezusa jest zapewnieniem naszego fizycznego odnowienia.

Jezus pokonał śmierć i dlatego strach przed nią oraz jej żądło zostały od nas odsunięte. To przynosi wielką pociechę tym, którzy wierzą.

Tak więc wiara w teraźniejszą posługę Jezusa jest niezbędna w prawdziwym chrześcijaństwie i byłaby ona niemożliwa, gdyby Jezus był martwy. Bez żywego Jezusa, chrześcijaństwo byłoby tylko kolejną martwą religią.

10 grudnia  

SZANUJ SWOICH RODZICÓW

Ewangelia Jana 19:26 – Gdy więc Jezus zobaczył matkę i ucznia, którego miłował, stojącego obok, powiedział do swojej matki: Kobieto, oto twój syn.

EWANGELIA JANA 19:26

Dzieci mają szanować swoich rodziców nawet wtedy, kiedy są już dorosłe. Jednakże przykazanie o byciu im posłusznym jest tymczasowe (List do Galacjan 4:1-2). Szacunek naturalnie prowadzi do posłuszeństwa, jeżeli prośba nie jest wbrew Bożym zasadom, ale szacunek i posłuszeństwo nie są tym samym. Pismo Święte naucza, że kiedy dziecko wchodzi w związek małżeński, ma ono opuścić swojego ojca i matkę i przylgnąć do swojego małżonka (Księga Rodzaju 2:24). Kontrola rodzicielska, która przechodzi na małżeństwo, jest źródłem wielu rozwodów i niezgody w małżeństwie. Jednakże dziecko ma szanować swoich rodziców przez całe swoje życie.

Definicja słowa „szacunek” mówi, że oznacza ono „cenić, respektować”, a greckie słowo, które przetłumaczono jako szacunek oznacza: „cenić; uznać coś za wartościowe” (Konkordancja Stronga). Jest wiele odniesień do dzieci szanujących swoich rodziców. Z pewnością naruszeniem tego przykazania dzisiaj jest to, że dzieci cenią i szanują opinie swoich rówieśników ponad opinie swoich rodziców. Opinia, że rodzice są przestarzali i dlatego nie są na czasie, jest dewaluacją rodziców. Dzieci powinny cenić doświadczenie i mądrość swoich rodziców bardziej, niż swoich rówieśników.

W Księdze Wyjścia 20:12 i Księdze Powtórzonego Prawa 5:16 powiedziane jest, że szanowanie ojca i matki jest pierwszym przykazaniem z obietnicą. To przykazanie jest pierwszym z Dziesięciu Przykazań, które daje obietnicę błogosławieństwa za wypełnianie go. Tym obiecanym błogosławieństwem jest długie życie i powodzenie.

Jan jest jedynym autorem Ewangelii, który zapisał ostatnią posługę Jezusa Jego matce. Nawet w obliczu niewyobrażalnego cierpienia, Jezus myślał o Swojej matce i uszanował ją upewniając się, że będzie miała ona opiekę po Jego odejściu.

09 grudnia  

ZASŁONA JEST ROZERWANA

Ewangelia Łukasza 23:45 – I zaćmiło się słońce, a zasłona świątyni rozerwała się przez środek.

EWANGELIA ŁUKASZA 23:45

Zasłona, o której jest tu mowa sięgała od sufitu do podłogi, od ściany do ściany i oddzielała Miejsce Najświętsze od Miejsca Świętego w świątyni. Świątynia Salomona była wysoka na 30 łokci (1 Księga Królewska 6:2), ale zgodnie z tym, co napisał Józef Flawiusz (historyk pierwszego wieku), Herod powiększył jej wysokość do 40 łokci. Dlatego też, w zależności od tego, jakiej używasz miary, aby przeliczyć łokcie na długość mierzoną w stopach (nie ma dokładności w tym, ile wynosiła długość liczona w łokciach przeliczając ją na naszą miarę liczoną w stopach i w calach), ta zasłona miała długość około 60 a 90 stóp- czyli około 18 a 27 metrów.

Ważne jest to, że ta zasłona została rozdarta z góry do dołu (Ewangelia Mateusza 27:51; Ewangelia Marka 15:38). Żaden człowiek nie mógłby  rozedrzeć tej zasłony w taki sposób. To tylko i wyłącznie Bóg rozerwał tę zasłonę. Czas, w którym ta zasłona została rozdarta, odnosi się dokładnie do momentu, w którym umarł Jezus.

List do Hebrajczyków 9:1-9 mówi nam, że zasłona oddzielała Miejsce Najświętsze, gdzie przebywał Bóg, od reszty świątyni, gdzie przebywali ludzie. To podkreślało fakt, że człowiek był oddzielony od Boga przez grzech (Księga Izajasz 59:1-2). Wyłącznie Arcykapłan miał pozwolenie, aby przejść poza tę zasłonę, i mógł to zrobić tylko raz w roku (Księga Wyjścia 30:10; List do Hebrajczyków 9:7). To symbolizowało Jezusa, który w Bożej obecności poświęcił się dla nas.

W chwili, w której umarł Chrystus, zasłona została rozdarta na dwie części, co pokazało, że ofiara została złożona i oddzielenie pomiędzy Bogiem, a człowiekiem już nie istnieje. Jezus rozdarł zasłonę, to znaczy Swoje ciało (List do Hebrajczyków 10:20), na dwie części i otworzył nową drogę do Boga przez Siebie.

08 grudnia  

ŁONO ABRAHAMA

Ewangelia Łukasza 23:43 – A Jezus mu odpowiedział: Zaprawdę powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju.

EWANGELIA ŁUKASZA 23:43

Raj o którym mówił Jezus, musiał być tym samym miejscem, które Jezus nazwał „Łonem Abrahama”, kiedy opowiadał historię Bogacza i Łazarza. Po swojej śmierci Jezus zszedł do dolnych partii ziemi, a Ewangelia Jana 20:17 opisuje, że minął jakiś czas po Jego zmartwychwstaniu, zanim Jezus wstąpił z powrotem do Swojego Ojca. Dlatego też, ten raj był „Łonem Abrahama” usytuowanym w „Szeolu” w dolnej części ziemi.

Zwrot „poprowadził pojmanych jeńców” z listu do Efezjan 4:8, odnosi się do Jezusa uwalniającego świętych Starego Testamentu. Kiedy starotestamentowi święci umarli, trafili do miejsca w centrum ziemi zwanego w języku hebrajskim „szeol”. Hebrajskie słowo „szeol” jest tłumaczone jako „piekło” w Psalmie 16:10, który proroczo przedstawia Jezusa, mówiąc o Nim: „Nie zostawisz bowiem mojej duszy w piekle i nie dasz swojemu świętemu doznać zniszczenia” (Dzieje Apostolskie 2:27-30).

Bezbożni, którzy już nie żyją, również dostali się do szeolu, ale nauczanie Jezusa w Ewangelii Łukasza 16:19-31 pokazuje, że szeol składał się z dwóch miejsc oddzielonych od siebie przepaścią, i ci, którzy przechodzili mękę (w piekle), zazdrościli tym, którzy cieszyli się błogosławieństwami Pana w innej części szeolu, która była nazywana „Łonem Abrahama” lub Rajem.

Pomimo tego, że ci starotestamentowi święci byli błogosławieni, nie mogli przebywać w Bożej obecności, ponieważ ofiara Jezusa nie była jeszcze ukończona. W tym znaczeniu byli oni więźniami. Kiedy Jezus umarł, zszedł do podziemi szeolu i zabrał stamtąd przetrzymywanych tam więźniów. Zabrał ich do nieba, do miejsca Bożej obecności i pozostawił pustym tę część szeolu. Teraz jedyną częścią szeolu, która w nim pozostała, jest piekło. W Nowym Testamencie, greckie słowo, które jest używane w odniesieniu do tej części szeolu to „HADES” i odnosi się jedynie do miejsca męki.

  07 grudnia

ZAAKCEPTUJ DAR PRZEBACZENIA

Ewangelia Łukasza 23:34 – Wtedy Jezus powiedział: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Potem podzielili jego szaty i rzucali o nie losy.

EWANGELIA ŁUKASZA 23:34

Przebaczenie grzechów jest jedną z głównych myśli przewodnich Biblii. Jest tak dużo informacji na ten temat w Słowie Bożym, że trzeba by było napisać mnóstwo książek, aby odpowiednio przedstawić ten temat. Wystarczy powiedzieć, że krew Jezusa jest tym, co zaopatrzyło nas w przebaczenie grzechów. Ofiara ta była tak wielka, że pokryła cały nasz grzech. Pokryła wszystkie grzechy świata – przeszłe, teraźniejsze i przyszłe.

 Większość Chrześcijan ma przeświadczenie, że grzechy, które popełnili, zanim wyznali swoją wiarę w Jezusa, zostają wybaczone podczas przyjęcia zbawienia, ale wszystkie grzechy, które zostaną popełnione po tym czasie, nie są wybaczone aż do czasu, gdy się opamiętają – okażą skruchę i poproszą o wybaczenie. Nie w tym rzecz.

 Wszystkie nasze grzechy: przeszłe, teraźniejsze i przyszłe były wybaczone poprzez jedną ofiarę Jezusa. Jeśli Bóg nie może wybaczyć przyszłych grzechów, żaden człowiek nie może być zbawiony, ponieważ Jezus umarł raz, blisko 2000 lat temu, zanim popełniliśmy jakiekolwiek grzechy. Wszystkie nasze grzechy są nam wybaczone.

Przebaczenie naszych grzechów nie jest głównym celem zbawienia. Jest to po prostu konieczny krok. Prawdziwym celem zbawienia jest relacja z Bogiem Ojcem, a grzech jest przeszkodą na drodze do tej relacji. Tak więc rozprawienie się z grzechem było koniecznością i stało się to poprzez krew naszego Pana Jezusa Chrystusa. Ale ci, którzy zatrzymują się na przebaczeniu grzechów i nie przechodzą dalej – nie skupiają się na życiu wiecznym – tracą cały sens zbawienia. Nasze grzechy zostały nam wybaczone, abyśmy mogli mieć intymną relację z Bogiem.

Przebaczenie naszych grzechów otrzymaliśmy poprzez obfitość Bożej łaski. Nie ma niczego, co możemy zrobić, aby uzyskać przebaczenie, poza tym, że możemy uniżyć się i przyjąć przebaczenie jako dar przez wiarę w Chrystusa.

06 grudnia  

NA CZYM SKUPIASZ SWOJĄ UWAGĘ

Ewangelia Mateusza 27:4 – Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydając krew niewinną. A oni powiedzieli: Cóż nam do tego? To twoja sprawa.

EWANGELIA MATEUSZA 27:4

Judasz nic nie obchodził Żydów, którzy szukali u niego przychylności, aby uzyskać jego współpracę w aresztowaniu Jezusa.

Po prostu go wykorzystali. Zły, egoistyczny tłum może ci schlebiać tak długo, jak może cię użyć, ale możesz być pewny, że kiedy nic już nie masz do zaoferowania, zostawi cię tak, jak arcykapłani zrobili  to z Judaszem.

Wąż nie przyszedł do Ewy w Ogrodzie grożąc jej, że ją ukąsi, jeśli nie spróbuje zakazanego owocu. Zamiast tego wąż przyszedł z podstępem, prezentując siebie jako tego, który jest zatroskany o jej dobro. Największą bronią Szatana jest zwiedzenie.

Tak samo, jak sukces piłkarza, boksera czy żołnierza zależy częściowo od tego, jak dobrze zna swojego przeciwnika, tak samo wierzącemu nie wolno nie znać szatańskich metod. Jezus odarł Szatana z całej jego władzy (Ewangelia Mateusza 28:18). Mocą, jakiej obecnie Szatan używa przeciwko nam, jest zwiedzenie. Ci, Którzy przypisują mu inną moc, już padli ofiarą jednego z jego kłamstw. Szatan oszukuje nas i wykorzystuje naszą własną moc i władzę przeciwko nam. To, co czyni zwiedzenie śmiertelnie groźnym, jest to, że ci, którzy są oszukiwani, nie wiedzą o tym. Kiedy w końcu zrozumieją, że zostali zwiedzeni, przestają być zwiedzeni.

Najlepszą bronią przeciwko Szatanowi jest tak być skoncentrowanym na Bogu, aby nie pozwolić Szatanowi na działanie poprzez skupianie się na nim. Ludzie, którzy są bardzo skupieni na obecności diabła, są na nim skupieni kosztem skupiania się na Bożej obecności. Dawid powiedział: „Jeśli przygotuję sobie posłanie w piekle, Ty Boże tam też jesteś” (Psalm 139:8). Za każdym razem, kiedy opresja szatańska jest obecna, Boża obecność też tam jest (List do Hebrajczyków 13:5). Jest to kwestia tego, na kim lub na czym się skupiamy. Skupienie się na diable jest jego sztuczką. Wybierz tak, aby skupić swoją uwagę na Bogu.

05 grudnia  

JEZUS UWOLNIŁ NAS OD GRZECHU

Ewangelia Łukasza 23:18 – Wtedy wszyscy razem zawołali: Strać tego człowieka, a wypuść nam Barabasza!

EWANGELIA ŁUKASZA 23:18

To, co wydarzyło się w życiu Barabasza, jest obrazem tego, co się dzieje, kiedy ktoś rodzi się na nowo. Barabasz był winny, Jezus był niewinny. Pomimo tego to Jezus poniósł śmierć, którą powinien ponieść Barabasz, a Barabasz został uwolniony.

Podobnie my wszyscy byliśmy winni (List do Rzymian 3:23) i skazani na śmierć (List do Rzymian 6:23), a mimo to Jezus został ukarany za nas, abyśmy my mogli być wolni (2 List do Koryntian 5:21). Tak jak Barabasz nie prosił o tę zamianę z Jezusem, tak i „Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że gdy jeszcze byliśmy grzesznikami, Chrystus za nas umarł” (List do Rzymian 5:8).

Barabasz został uwolniony, ale musiał wybrać czy zaakceptować ten nowy początek i pozostać na wolności, czy powrócić do starego stylu życia i ponownie zostać skazanym przez rzymski wymiar sprawiedliwości. Tak samo i my wszyscy zostaliśmy uwolnieni poprzez zastępczą śmierć Jezusa, ale musimy wybrać czy zaakceptować naszą wolność poprzez wiarę w Jezusa, czy też odrzucić ją poprzez odtrącenie Go.

Nasza śmierć dla grzechu i zmartwychwstanie do życia z Jezusem jest już rzeczywistością w naszym duchu, ale stanie się fizyczną rzeczywistością tylko wówczas, kiedy się o tym dowiemy i uwierzymy. W taki sam sposób, w jaki Jezus raz umarł dla grzechu i śmierć nie ma już nad nim władzy, osoba, która weźmie pod uwagę swoją śmierć z Jezusem dla grzechu, nie pozwoli, aby grzech rządził nią ponownie. Każdy chrześcijanin, który zmaga się z grzechem, nie wziął pod uwagę, że umarł dla grzechu.

04 grudnia  

PIŁAT SKAZUJE JEZUSA

Ewangelia Mateusza 27:24 – Gdy Piłat zobaczył, że nic nie osiąga, ale przeciwnie, zamieszanie staje się większe, wziął wodę i umył ręce przed tłumem, mówiąc: Nie jestem winny krwi tego sprawiedliwego. To wasza sprawa.

EWANGELIA MATEUSZA 27:24

Umycie rąk było nie tylko symbolicznym zwyczajem w tych czasach, pokazującym niewinność, ale było również rytuałem zapisanym w żydowskim Prawie (Księga Powtórzonego Prawa 21:6-7, Psalm 26:6).

Mateusz jest jedynym autorem opisującym Piłata, który obmywa swoje ręce z winy na znak swojej niewinności, jak również jest on jedynym autorem opisującym żonę Piłata, która przyszła do niego opisując mu szczegóły snu, który miała o Jezusie. Świeckie źródła podają, że miała na imię Klaudia. Była ona jedyną osobą, która była za, a nie przeciwko pozostawieniu Jezusa przy życiu w czasie trwania procesu.

Sen bez wątpienia był od Boga – Klaudia śniła o tym wszystkim zanim Jezus był przyprowadzony do Piłata. Bóg nie tylko świadczył w sercu Piłata o niewinności Jezusa, ale dał również jego żonie bardzo jasną wiadomość poprzez jej sen. Piłat nie był bez winy w tej sprawie. Obie te sytuacje pokazują, że Piłat skazując Jezusa na śmierć nie był bez winy. Piłat będzie próbował zmyć krew Jezusa ze swoich rąk przez wieczność.

Możemy mieć pewność, że tak samo, jak Bóg był wierny, aby pokazać nawet Piłatowi prawdę w tej sytuacji, tak samo każda osoba, która kiedykolwiek odrzuciła Jezusa, zrobiła to pomimo przekonywania Ducha Świętego w swoim sercu (List do Rzymian 1:18-20).

03 grudnia

JEDNO W DUCHU

Ewangelia Mateusza 27:18 – Wiedział bowiem, że wydali go z zawiści.

EWANGELIA MATEUSZA 27:18

Wiele problemów jest wynikiem zazdrości. Jakub powiedział: „Gdzie bowiem jest zazdrość i kłótliwość, tam też niepokój i wszelki zły czyn” (List Jakuba 3:16). Zazdrość i kłótliwość idą w parze i otwierają drzwi Szatanowi, aby mógł robić w naszym życiu wszystko, czego zapragnie. Niektórzy ludzie nigdy nie pozwoliliby na to, aby dać Szatanowi miejsce w ich życiu poprzez wypowiadanie niewłaściwych słów, ale mimo to poprzez zazdrość dają wrogowi swobodę, aby robił, co zechce najgorszego. Boża miłość nie przejawia zazdrości, dlatego że nie skupia się na sobie, nie poszukuje swoich własnych korzyści, ale zależy jej na dobru innych ludzi. Zazdrość jest dowodem obecności egoizmu, samolubstwa w naszym życiu.

Apostoł Paweł miał kilku przeciwników, którzy byli tacy sami, jak wielu ludzi, którzy wszczynają kłótnie dzisiaj. To ludzie, którzy są przeciwko wszystkiemu i są krytyczni, wobec tego, jak sprawują rządy osoby będące u władzy. Wygłaszają wielkie oświadczenia o tym, co by zrobili, gdyby byli u władzy, ale to tylko puste słowa. Nie wykazali się w zarządzaniu choćby najmniejszym sukcesem, a mimo to z ich słów wynika, że chcą być odpowiedzialni za wielkie przedsięwzięcia. To nie jest system awansowania, którego zwolennikiem jest Jezus (Ewangelia Mateusza 25:21; Ewangelia Łukasza 16:11-12; 19:17).

Nasz Pan zjednoczył każdego nowonarodzonego, nawróconego chrześcijanina chrzcząc nas wszystkich w ciało Chrystusa. To już jest rzeczywistość. Czy ci się to podoba, czy nie, chcąc czy nie, każdy chrześcijanin jest całkowicie jednością w duchu z każdym innym chrześcijaninem.

Brak funkcjonowania w jedności w naszych relacjach z innymi wierzącymi oznacza, że ktoś nie chodzi w Duchu. Nasze ciało jest tą częścią nas, która uczestniczy w kłótniach z innymi wierzącymi. Chodząc coraz bardziej w duchu, będziemy się coraz bardziej jednoczyć z naszymi braćmi i siostrami w Chrystusie.

02 grudnia 

RELIGIJNA PYCHA PRZYNOSI NIEZGODĘ

Ewangelia Marka 15:10 – Wiedział bowiem, że naczelni kapłani wydali go z zawiści.

EWANGELIA MARKA 15:10

Żydzi byli narodem wybranym przez Boga i dlatego też byli przedstawicielami Boga na ziemi. Pomimo tego, kłamali i skazali niewinnego człowieka na śmierć. Piłat widział, że tak naprawdę chcieli śmierci Jezusa z zazdrości. Cała ich religijność była na pokaz i byli niezadowoleni, że Jezus miał więcej uznania niż oni. Jeśli ci Żydzi pomyśleliby, jakie w tym momencie dają świadectwo, nawet oni wiedzieliby, że ich działania nie były inspirowane przez Boga.

Powinniśmy pamiętać, że jesteśmy przedstawicielami Boga na ziemi, lub jak powiedział Paweł: „Jesteśmy listem (…) znanym i czytanym przez wszystkich ludzi” (2 List do Koryntian 3:2). Osądzając nasze działania w świetle tego, „jakie świadectwo dają one innym”, pomoże to nam osądzić, czy jesteśmy prowadzeni przez Boga.

Arcykapłani oszukali siebie i innych pobożnych ludzi wierząc, że skazują Jezusa z Bożych powodów, ale nawet niewierzący będący u władzy Piłat, widział ich zakłamanie. Religijne zniewolenie zaślepia ludzi na prawdę bardziej niż grzech.

Ci przywódcy chcieli zatrzymać swoją władzę i autorytet, więc walczyli przeciwko władzy i autorytetowi Jezusa. Tak jest i dzisiaj. Ludzie używają różnych nauk, aby ukryć prawdziwy problem. Prawdą jest, że „spór powstaje tylko dzięki pysze” (Księga Przysłów 13:10). Ci ludzie, którzy kochają mieć pierwszeństwo i chcą dominować (3 List Jana 1:9), są zazwyczaj tymi, którzy wszczynają prześladowania.